Το κείμενο αυτό είναι αποτυπώσεις σκέψεων του Παναγιώτη Χατζηστεφάνου, που χρησιμοποιεί σαν τίτλους στα μουσικά κομμάτια που ανεβάζει στο fb.
Πήρα μερικές και τις συνέθεσα διότι ο πλούτος του μυαλού του, δίνει ευκαιρία και ενισχύει τη δυνατότητα, να παραχθεί σκέψη και γόνιμη φαντασία.
Ξάπλωσε πάνω στις παγιέτες που σκόρπισε στην άμμο της ευελιξίας, ένα καλοκαίρι περισσότερο ριψοκίνδυνο παρά προνοητικό.
Το καλοκαίρι ξεκινούσε μόλις οι μέλισσες μύριζαν το αντηλιακό της και άρχισαν να ψάχνουν την πηγή αυτής της εποχιακής ανατροπής.
Από το φωσφορίζον χνούδι κρίνονταν οι διαθέσεις του απογεύματος και οι γεύσεις των ποτών.
Από την μια βιτρίνα στην άλλη το τοπίο άλλαζε ανάλογα με τα ρούχα που φορούσαν οι κούκλες - χάρτινες παραλίες, ζωγραφιστά αεροδρόμια, στοιχειωμένα δάση.
Άπλωσε την νοητική πούδρα κάτω από το μαγνητικό πεδίο της επιδερμικής της αναστολής, πιέζοντας κατάλληλα τις υπερευαισθησίες.
Τινάζοντας τα μαλλιά της ανακάτευε τον αέρα με τέτοιο τρόπο που το πριν γίνονταν μετά και το τώρα έπαυε να υπάρχει...
Aπ' έξω δεν υπήρχε ούτε πινακίδα, ούτε κάποιο άλλο χαρακτηριστικό - μόνο ένα κουδούνι χωρίς όνομα δίπλα από την σκουριασμένη πόρτα.
Υπήρχαν δυο φάκελοι, αλλά το γράμμα που είχαν μέσα ήταν ακριβώς το ίδιο.
Το ανεπανάληπτο είναι η ουσία της ανάμνησης, ψιθύρισε το βέλος στην καρδιά.
Παναγιώτης Χατζηστεφάνου Ιούνιος 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου