Έχουν βγει παγανιά τα μαύρα σκυλιά του πολέμου. Και κατανοώ απολύτως αυτό που λένε:
οι "αδύνατοι" θα χαθούν. Εγώ το μόνο που αντιλαμβάνομαι ότι όποιος δεν είναι τομάρι ξεπουλημένο, δύσκολα τη βγάζει καθαρή."
Μέσα στο σιφόνι όπου χύνονταν από την Απεγνωσμένη ο μπαγιάτικος καφές συνέχισε να της εξηγεί:
"Αυτό που πρέπει να θυμάστε πάντα είναι ότι οι "αδύνατοι" δεν θα χαθούν λόγω της (όποιας, υπαρκτής ή μεθοδευμένης) αδυναμίας τους, αλλά ότι θα εξοντωθούν συστηματικά επειδή είναι επικερδής ο χαμός τους από τους Ναζιστές που τους στοχοποιούν ως ανυπεράσπιστα θύματα τους.
Πρόκειται περί κανιβαλισμού, μην μπερδεύεστε καθόλου με τις μυθοπλασίες και εκλογικεύσεις περί "δυνατών και αδύναμων". Άλλωστε όλοι ξέρουμε πως κατασκευάζονται αυτές οι δυο τεχνητές κατηγορίες."
Το λαμπερό υγρό πιάτων δεν άντεξε και στραφτάλισε μια σωτήρια απαξίωση.
"Το τραγικότερο όλων είναι ότι ο πολύς κόσμος είναι αφελής μέχρι διανοητικής στέρησης!"
Καθώς συναντούσε τα απολιθωμένα νερά που κατάπιναν το οικείο ναυάγιο, ο χτεσινός καφές διαλύονταν και ως μαύρο σύννεφο από τον φιλόξενο βυθό ακούγονταν ακόμα να μονολογεί:
"Ε, οι αφελείς, όσοι είναι εκμεταλλεύσιμοι, θα χρησιμοποιούνται ως υποζύγια, και μόλις τα φτύσουν θα πάνε τσιρίζοντας στον κάδο της Ναζιστικής ανακύκλωσης.
Προσωπικά δεν αισθάνομαι κανέναν οίκτο για τους αφελείς επειδή είναι ο κύριος στρατός του Ναζισμού έστω και εν αγνοία τους. Η άγνοια κινδύνου είναι επικίνδυνη τόσο για εκείνον που πάσχει από αυτήν όσο και για τους γύρω του. Οίκτο προς επικίνδυνους δεν δύναμαι να έχω. Απλά δεν υπάρχουν περιθώρια."
Παναγιώτης Χατζηστεφάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου