Με την ευκαιρία της δημιουργίας του τρίτου προφίλ του στο fb λόγω παρεμβάσεων και προσπαθειών φίμωσής του, παραθέτω κάποια ακόμα από τα σωσμένα αποσπάσματα που έχει δώσει κατά καιρούς στα δάση των αναχωρήσεων και των κλασικών αποχαιρετισμών του.
Είμαι το καναρίνι στο ορυχείο, είμαι το εργαλείο, είμαι εκείνος στον οποίο έλαχε ο κλήρος να καταγράψω, επειδή είμαι μάρτυρας, την αποθράσυνση του οργανωμένου Ναζιστικού εγκλήματος που σπέρνει τον θάνατο και την τρομοκρατία απ' άκρη σ' άκρη στην χώρα που γεννήθηκα.
Είμαι εκείνος που εκδιώχθηκε, απειλήθηκε και επέζησε να δώσει λόγο σε αυτούς που δεν έχουν, σε εκείνους που είναι παγιδευμένοι στην ίδια φάμπρικα θανάτου από την οποία έσκαψα λαγούμι και απέδρασα. Απέδρασα από την φάμπρικα θανάτου, αλλά δεν έχω κανένα σκοπό να αποδράσω από την Ιστορία, και θα είμαι εκείνος του οποίου η ζωή η ίδια είναι, και ο λόγος του, τα γεγονότα, οι άνθρωποι, οι πράξεις που καταγράφονται από αυτόν τον λόγο γίνονται η Ιστορία, η Ιστορία η δική μου, η Ιστορία που κανείς δεν επιτρέπεται ή μπορεί να γράψει εκτός από μένα, ενώπιον όλων εκείνων που τους έχουν κόψει την γλώσσα, τους έχουν αλυσοδέσει, φυλακίσει, δολοφονήσει.
Γράφω ενώπιον όλων εκείνων που φοβούνται να μιλήσουν με κόστος την ίδια τους την ζωή. Μιλάω για εκείνους που δεν μπορούν.
Γκρεμίζω τον τρόμο του Ναζισμού, σταματάω το μαχαίρι του φονιά, λέξη με τη λέξη, κάθε μέρα, δίνοντας λόγο, ρίχνοντας φως, αυτοπυρπολούμαι....
Η Εύχαρις Ενόχληση διδάσκει πως η πιο σημαντική είναι εκείνη η τελετουργία σερβιρίσματος τσαγιού στην πλέον Αντιπαθέστερη, σε εκείνην που δεν θες με τίποτε να αντικρίσεις. Αν δεν περάσεις αυτή την πρώτη και βασικότερη εξέταση κοινωνικής αγωγής, δεν πας πουθενά στην ζωή σου μα ούτε και στην ψυχή σου.
Οι τύψεις είναι το σημείο χωρίς επιστροφή, που είναι πάντα η μοναδική αφετηρία για τα πάντα.
Παναγιώτης Χατζηστεφάνου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου